De koek is op, althans, de borstvoeding. Precies 25 maanden na de geboorte van Madee hak ik de knoop door en vertel Madee dat mama nu echt “op” is, dat we na ruim 2 jaar stoppen met borstvoeding.
Al een aantal maanden drinkt ze steeds minder, ’s nachts een enkele keer en elke ochtend wanneer ze wakker wordt. Liggend in bed (heel gezellig!) zegt ze na 1 kant al snel “Mama op. Andere kant?” “Wat moet je dan doen?” vraag ik haar. “Klimmen!” roept ze om vervolgens over me heen te klimmen naar de andere kant. “Mama op” zegt ze daar al snel weer en gaat rechtop zitten. “Mama, Chloe kijken?” Het ochtend-bed-ritueel wordt steevast afgesloten met een aflevering van “Chloe’s Closet” op de Iphone.
Borstvoeding na keizersnede
De start van de borstvoeding ging niet makkelijk; beide keren niet. Ole is bij de geboorte (keizersnede) te zwak om te drinken en belandt met koorts op de afdeling neonatologie, waar hij 4 dagen ligt en wordt bijgevoed met flesjes. Ik kolf me suf en de productie komt goed op gang. Eenmaal thuis wil het maar niet lukken met “live” drinken; hij begrijpt maar niet wat hij ermee moet. Zes weken lang kolf ik en geven we flesjes. En dan ben ik het zat; waarom lukt het niet?
Op een dag leg ik hem op bed, ga er boven hangen en ja hoor, ineens heeft hij het door. Hij drinkt heel veel in 1 keer en meteen vanaf die 6 weken maar 4 á 5x per dag. ’s Nachts slaapt hij vanaf 4 maanden klokje rond. Enorm blij ben ik dat het alsnog is gelukt en ruim een jaar lang krijgt hij borstvoeding, tot hij het bij 13 maanden voor gezien houdt. Ik blijk zwanger te zijn, misschien dat dat er iets mee te maken heeft.
Borstvoeding na bevalling van de tweede
Met Madee gaat het heel anders. Vanaf dag 1 drinkt ze goed, maar vaak. Heel vaak. Ik heb heel veel pijn en last van kloven. Er komt een lactatiekundige langs maar die kan geen verkeerde aanleg constateren en zij ziet eigenlijk geen verbeterpunten. Wekenlang voed ik met kromme tenen en tranen in m’n ogen, ik wil het zó graag! De huisarts denkt aan spruw en we gebruiken daar middeltjes voor. Beter wordt het niet. Ik wissel het af met kolven, soms dagen achter elkaar geef ik haar flesjes. Dan is de pijn weg en kan ik er weer een paar dagen tegenaan. Na 12 weken is van de een op andere dag de pijn weg; heel bijzonder en ik weet nog steeds niet wat het nou geweest is.
Heel veel ziek ondanks borstvoeding
De volle 2 jaar ben ik ontzettend blij dat ik borstvoeding kan geven. Vanaf 8 maanden groeit Madee niet goed, komt beetjes aan en valt weer af. Ze eet niet goed en als ze wél eet komt het er daarna geregeld weer uit. Ze is ’s nachts vaak in de weer en heeft heel vaak koorts, op een gegeven moment weken achter elkaar elke week wel 1 of 2 dagen. Als ze met 14 maanden zo ongeveer weer terug is op haar gewicht van 9 maanden worden we doorverwezen naar de kinderarts en wordt er uitvoerig onderzoek gedaan; er wordt (gelukkig) niets gevonden.
Borstvoeding en waterpokken
Waarschijnlijk heeft ze keer op keer een virus te pakken en heeft een nieuw virus zich alweer aangediend voordat het oude virus is bestreden. Bij haar pakt alles vele malen erger uit; als ze 16 maanden is krijgt ze tegelijkertijd met Ole de waterpokken. Ole slaat zich er zonder veel narigheid (behalve veel jeuk dan) doorheen, Madee belandt in het ziekenhuis met ontstoken pokken die uitgroeien tot abcessen. Daarnaast heeft ze uitdrogings-verschijnselen na 4 dagen nauwelijks eten, heel weinig drinken en boven de 40 graden koorts. Steeds weer ben ik blij dat ik borstvoeding geef en dat ze al die tijd gewoon wil blijven drinken, hetzij zo nu en dan kleine beetjes.
Borstvoeding afbouwen na 2 jaar
En nu is het klaar… over en uit. Ik besluit het afgelopen week, als ze ’s nachts wakker wordt en wil drinken; ik merk dat het haar steeds meer gaat om het “gezellige momentje” dan om het drinken. Daarnaast gaat het ook pijn doen, waarschijnlijk omdat er bijna niets meer uitkomt. Als ik met water aan kom begint ze hard te huilen, ze is echt verdrietig… Uiteindelijk neemt ze er genoegen mee maar ’s morgens in bed is het hartverscheurend om haar te zien zitten in dat grote bed, huilend omdat ze niet mag drinken. Dikke tranen bengelen over haar wangen naar beneden.
Lees ook: Is borstvoeding geven wel zo vanzelfsprekend?
Een “afspraakje” om het leed te verzachten
En dan heb ik een idee. Ze is gek op de “pop-up” Cars drinkbeker van Ole en ik besluit dezelfde ochtend met haar zo’n zelfde beker voor haar te gaan kopen. Als ik het haar vertel stopt ze met huilen en kan alleen maar “jaaaa!” uitroepen. Ik herhaal meerdere malen dat we de beker gaan kopen omdat het bij mama “op” is en dat ze daar dan water in krijgt. Ze lijkt er helemaal zin in te hebben.
Later in de ochtend zijn we bij Blokker en gelukkig hebben ze de beker, 2 verschillende zelfs; met Hello Kitty en met Mini Mouse. “Welke wil je?” vraag ik haar. Met wild gebaar roept ze “Die! Mimi Maus!” en wijst dus naar Mini Mouse. Heel de weg terug naar huis heeft ze het trots over haar Mimi Maus beker en dat mama “op” is. Ik ben heel benieuwd naar de nacht en naar de volgende ochtend.
Rond 05.00u ’s nachts wordt ze wakker. Ik ga naar haar toe en ze wijst meteen naar me. “Mama drinken…” “Nee,” zeg ik, “Bij mama is het toch op?” “Mimi Maus!!!” roept ze en wijst naar de beker die op de commode staat. Ik ga even met haar zitten en ze drinkt water uit de beker. “Zo, klaar” zegt ze zachtjes en ze wil terug in haar bed. Uiteindelijk belandt ze ’s morgens vroeg bij ons in bed omdat ze steeds weer gaat huilen en als ze rond 07.30u wakker wordt is het eerste wat ze weer zegt “Mama drinken”. “Waar ga je uit drinken Madee? Want bij mama is het op.” Ze kijkt me aan. “Mimi Maus!!!!” roept ze en stuiterend zit ze midden op het bed. Ik geeft haar de beker. Als ze klaar is met drinken geeft ze hem terug. “Mama, Chloe kijken?”
Het is goed zo, we sluiten weer een fase af. Een fase die langer heeft geduurd dan ik had durven hopen. Borstvoeding afbouwen is er voor ons niet bij; het is mooi dat de natuur dat zelf regelt!
*Uitgelichte foto via Shutterstock
