Kinderen krijgen lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het zeker niet. Annelies (38) en haar man Vincent ondervinden dit aan den lijve; Na een jaar zelf ‘proberen’ wordt de stap naar het ziekenhuis gezet.
U zult nooit een kindje krijgen van uw eigen eicel
“Een kinderwens is zo’n oergevoel… Het valt aan mensen die het niet hebben niet uit te leggen. Toen ik na een jaar nog niet zwanger was besloten we, mede gezien mijn leeftijd, het ziekenhuis-traject in te gaan. Wat volgde waren vier IVF (ICSI) behandelingen en al snel werd duidelijk dat mijn eicellen, waarschijnlijk vanwege mijn leeftijd (38 jaar), niet meer rijp te krijgen waren. Ook niet met de meest uitgebreide hormoonbehandelingen. De mededeling van de artsen in verschillende ziekenhuizen: ‘U zult nooit een kindje krijgen van uw eigen eicel’. Dit sloeg uiteraard in als een bom.
Meer informatie? Patiëntenvereniging voor vruchtbaarheidsproblematiek | Freya.nl
Jaloers op iedere zwangere vrouw die ik tegenkom
Moeten we nu echt gaan accepteren dat er nooit een kindje gaat komen? Moet ik echt het “rouwproces” in om dit te gaan verwerken? En hoe moet ik dat in godsnaam doen dan? Daar waar ik in mijn leven niet kan herinneren dat ik óóit jaloers ben geweest, ben ik nu intens jaloers op iedere zwangere vrouw die ik tegenkom. Je gunt het uiteraard iedereen, maar je wil het zelf ook zo graag…
Eiceldonatie; laatste kans op een kindje?
Ik wil en kan het nog niet accepteren en we zijn op zoek naar een alternatief. We komen al snel uit bij “eiceldonatie”. Ook voor mijn man zou dit een goede optie zijn. Wanneer we dus een eicel van een andere vrouw zouden krijgen en die samenbrengen met het zaad van mijn man, dan kan men het embryo bij mij in de baarmoeder terugplaatsen en zou ik toch nog zwanger kunnen worden. Nee, het heeft dan niet mijn genen, maar het groeit wél in mijn buik en ík zal het kindje baren. Ik kan me niet voorstellen dat ik daarna, wanneer ik het kindje uiteindelijk in mijn armen heb, zeg en voel ‘het is mijn kind niet’. Of zou het wel zo kunnen zijn? Zijn genen zo sterk? Geen idee. Maar de zoektocht naar de mogelijkheden is begonnen.
Op zoek naar informatie over eiceldonatie
Ik ben dus nu het internet aan het afstruinen en steeds weer kom ik op diverse forums. Ik weet nog van mijn IVF tijd dat ik echt niet vrolijk werd van alle forums; nu dus ook niet. Er is het afgelopen jaar veel te doen geweest om eiceldonatie blijkt uit alle artikelen die ik lees op internet. In Nederland is een eicelbank opgezet, maar er staan 350 stellen op de wachtlijst, niet echt een optie voor ons dus. In Spanje kunnen we morgen terecht, maar daar mogen de vrouwen anoniem doneren en dat is niet wat ik wil. Als mijn kind straks 18 is en heel graag wil weten wie zijn/haar moeder is, vind ik dat we gelijk moeten kunnen zeggen hoe ze heet en waar ze woont. Inmiddels zijn we zó benieuwd hoe andere mensen, die ook een kindje hebben gekregen d.m.v. eiceldonatie, dat hebben gedaan… Ik zal toch niet de enige zijn die via eiceldonatie zwanger wil worden?”
