“Ja dáááággg” had ik 12 jaar geleden gezegd als iemand mij dit zou vertellen. Ik was gek op vakanties, liefst zo ver mogelijk, maar niet in een tent. Zo heb ik in Azië, Australië, Argentinië, Amerika, Canada en Alaska veel gereisd, maar heerlijk comfortabel in mooie 4-wheel drives met overnachtingen in luxe accomodaties. Ik vond het helemaal perfect, cameratas(sen!) achterin en vrij van stof en andere narigheid; voor mij een vereiste, ik reisde nl. om te fotograferen en ik kon het mezelf (vond ik) niet permitteren dat één van mijn camera’s ermee stopte of dat mijn dierbare diafilms zouden beschadigen door zand en/of vocht. Ik moest er niet aan denken dat ik al mijn beeldmateriaal kwijt zou zijn en nu nog niet, aangezien deze zelfde foto’s op dit moment nog steeds zorgen voor brood op de plank.
De laatste keer kamperen voor ik deze “decadente” reizen maakte was met vriendinnen in Frankrijk. Op een camping in een 2-persoons polyester tentje midden op het veld lagen we ’s morgen om 07.00u het tentje uit te drijven. En dan hebben we het nog niet over de voorbereidingen voor een avondje stappen de avond ervoor; op knieën zittend in de tent optutten, haren doen en make-up-en. Make-up was alweer van onze gezichten afgedruppeld voor we weg gingen. Op dat moment heb ik kamperen afgezworen.
En toen vroeg een vriendinnetje van me of ik samen met haar 4 weken naar Zuidelijk Afrika wilde. In een tentje. Over Afrika hoefde ik niet na te denken; over het tentje wel. Een aantal jaren eerder was ik door Zuid-Afrika gereisd maar, je raadt het al, in een luxe auto. Hoe moest dat 4 weken lang in een tent met mijn camera? In Afrika is zand! Heel veel zand! Ik ging overstag en dat was de “best decision ever”. Wat een geweldige tijd hebben we gehad in Zimbabwe, Zambia, Botswana, Namibië en Zuid Afrika. In een tent. Zand, zand en nog eens zand; het maakte me niet meer uit. Ik was om. We hebben een supergaaf reisverslag gemaakt van deze reis en de foto’s waren geweldig; ondanks al dat zand.
Ik wilde kamperen. Sterker nog; ik wilde alleen nog maar kamperen! Op een camping, in de achtertuin, op strand… maakte mij niet uit waar. De eerste vakantie met mijn man was dus ook… in een tent; twee weken trekkend door Italië. Helaas veel regen gehad dus dat was balen, maar uiteindelijk zijn we in Cinque Terre belandt op een heel basic camping maar met een prachtig uitzicht direct over zee. De tweede vakantie was nog veel primitiever; in een 2-persoons pop-up tentje tussen de bergen in Zwitserland. Elke avond enorme onweer en heel veel wind zorgde ervoor dat we in het tentje moesten liggen anders waaide het weg (was zo simpel nl. dat je het niet eens kon vastzetten met haringen). Het grondzeil dat we hadden hebben we over de tent heen gespannen tussen 2 bomen om de tent een beetje droog te houden; de stof was zo niet-waterdicht als een vergiet.
Nu, 2 kindjes rijker, gaan we er weer voor. Na 4 jaar lang tuttige maar heerlijke en te gekke vakanties naar Spanje, Menorca, Mallorca en Kos hebben we besloten om een tent te kopen en de komende jaren weer te gaan kamperen. Ik had wel zo mijn eisen voor een tent waarin ik ga slapen met 2 kindjes; hij moet wel een beetje ruim zijn. Verder maakt het me allemaal niets uit, ik hoef geen elektrische koelbox of een 2-pits gastelletje, geen ligstoelen of een koelkast.
We beginnen dit jaar bij vrienden in Deurne, waar aankomend weekend 6 gezinnen met kinderen en tent in de achtertuin komen kamperen en voetbal kijken. De eerste 3 nachten in onze eigen, zoals de kinderen zeggen “super coole” tent. Dit jaar nog geen buitenland maar we hopen volgend jaar of het jaar daarop richting Scandinavië te gaan en het allerleukst lijkt me om daar wild te kamperen; hoe gaaf is dat, ’s morgens wakker worden van geluiden uit de natuur, je water uit een beekje halen en een vuurtje maken van bij elkaar gesprokkelt hout… We will see!
*Uitgelichte foto via Shutterstock
