De laatste loodjes zijn het zwaarst. Ik ga nu mijn laatste 8 weken in. Op dit moment ben ik 32 weken zwanger en vooralsnog heb ik verlof vanaf 3 oktober. Hoe ervaar ik de zwangerschap tot nu toe? Ik geef eerlijk toe; ik vind het ontzettend zwaar, het valt me vies tegen. Maar nog even en ik kan de kleine meid in mijn armen houden en dat kan mij niet snel genoeg gebeuren.
Alles wordt steeds realistischer. De baby is goed actief en mijn buik maakt echt een groeispurt; binnen twee weken is mijn buik weer met 2 cm gegroeid! Afgelopen week zijn de meubeltjes voor het kamertje geleverd en zaterdag komt mijn klus-squad mijn man helpen om alles in elkaar te zetten. Kan ik eindelijk al mijn gekochte spullen een plekje geven op de kinderkamer, zo leuk! Ik ben ontzettend blij, want de meubeltjes zijn 2 weken eerder geleverd dan gepland. Eerst leek het me een goed idee de meubeltjes zo laat mogelijk te laten leveren. Maar nu alles eerder is gekomen vind ik het helemaal niet erg, de nesteldrang komt toch stiekem om het hoekje kijken. Nadat alles is geïnstalleerd heb ik een goed overzicht wat ik nog mis en kan ik op zoek naar de rest. De kraamhulp komt maandag kennis maken en zij zal me vast vertellen wat ik nog mis. Een ding is zeker; komende winter komt de kleine meid warmpjes door want kleding, daar komt ze niets van tekort.
Té kort echt kunnen genieten van mijn zwangerschap
Welgeteld 10 weken heb ik de energie gehad om te genieten van mijn zwangerschap. Na de vakantie ging ging het zo goed dat ik weer van alles kon doen. Maar hoe snel je weer energie krijgt, hoe snel het ook weer ver te zoeken is. Op dit moment lig ik voornamelijk op bed. Veel last van harde buiken en mijn buik ontspant alleen als ik op bed lig. Zodra ik bijvoorbeeld een bezoek breng aan het kleine kamertje, springt de buik op strak. Traplopen is nog nooit zo vermoeiend en pijnlijk geweest. Bovenaan de trap is het net alsof ik de marathon heb gelopen, ik ben dan echt helemaal buiten adem. De verloskundige adviseert rust. Maar nu, na 4 dagen écht rust te hebben gehouden, zie ik helaas nog geen vooruitgang. En om het nog makkelijker te maken heb ik ook nog de griep dus dat helpt ook niet mee…
Ik geef het toe: ik vind zwanger zijn ontzettend zwaar
De zwangerschap valt me niet mee. Een ander punt waar ik tegen aan loop is dat ik mijn lichaam en geest niet onder controle meer heb, onbewust verandert er zo veel! Het hoort erbij maar je bent jarenlang gewend aan je lichaam en in 9 maanden tijd gaat het ineens zijn eigen weg. En dan die vergeetachtigheid… Ik word er gek van!
Ik ben me ervan bewust dat ik niet mag klagen, iedere zwangerschap is anders. Ik denk dat mijn lichaam deze enorme verandering gewoon niet goed aankan. Mijn lichaam doet er alles aan om de baby goed te laten groeien en te beschermen, zoals het hoort te doen. Maar ik denk wel ten koste van alles.
Take your time girl…
Ik kan niet wachten totdat ik mijn kleine meid in mijn armen hebt. Nu al is ze een enorme druktemaker en kan enorm hard stompen en/of schoppen. Ik ben zó nieuwsgierig hoe ze eruit zal zien, hoe haar karakter is en hoe ik het ga doen als moeder. Vandaag hoorde ik op de radio het liedje Take your time girl van Niels Geuzebroek. Elke moeder die een dochter krijgt, voelt zich denk ik aangesproken door het lied. En ik dus ook. Ik werd enorm emotioneel en hoe graag ik weer m’n eigen ik terug wil, mijn dochter moet alle tijd nemen tot ze klaar is om de wijde wereld te betreden!
*Uitgelichte foto via Shutterstock
